alles wat wielen heeft kan rijden......

in nederland heb ik een afkeer aan iets wat openbaar vervoer heet.
verder ben ik degene die t voertuig waar ik me in verplaats wil besturen en geef t stuur dan ook niet graag uit handen...

ok dat is in nederland.

in indonesie is t een heel ander verhaal.
heb ik helemaal niks bestuurd en heb me volledig overgeven aan de (niet) betrouwbare chauf en voertuig.

zoiezo kan alles wat wielen heeft en er vast ooit als een luxe race bolide uitgezien heeft rijden op de weg.

zoals je op de foto's kan zien had 1 van onze chaufs een waar wrak als auto.
de motor en stuur en ZEER BELANGRIJK...de claxon werkt.

verder missen zo een btj alle doorsnee bussen de metertjes en toeters en bellen op t dashboard.

ruitenwissers hebben ze er maar 1 van en dan ook aan de kant van de chauf.
want waarom de andere kant ook zwiepen...daar zit toch niemand :)

zo vergeet ik ook nooit meer dat ik in de bus zat,het begon te regenen maar deze bus bleek geen ruitenwissers te hebben....
gelukkig regende t maar kort.

of dat de vooruit ging beslaan..die dan schoon gepoetst werd met een zo een vies doekje dat rob van de smaakpolitie zou zeggen dat ie zeker wel overleden zou zijn..

soms vroege we ons af waarom vanuit een grote stad zo een gare bus vertrok..
altijd bleek later deze bus door putten...kuilen en riviertjes te moeten om in de middle of nowhere uit te komen..

verder hebben bussen,bemo's (dat zijn een soort busjes met 2 banken tegenover elkaar)de meest grote boxen aan boord die ook erg hard aan staan.
en met hard bedoel ik ook hard..

de wat luxere bussen beschikken ook over een tv in de bus.
helaas geen leuke film maar wel karaoke..
altijd gezellig toch(9 uur lang)

blijkt er in de bus nix van dit alles te zitten komt er altijd wel iemand in de bus met gitaar en trommel om ons te voorzien van de nodige muzikale begleiding..
jammer dat ze vaak alleen maar vals kunnen kraaien...
daarna komen ze even langs met een zakje..als je t mooi vond kan je wat doneren...wij doneerde NIX.

de doorsnee bus was altjd oud..roestig en HEET.
had standaard bewoners (kakkerlakken) maar was altijd wel weer gezellig.
iedreen probeert een gesprek met je aan te gaan.
tja een blanke man in de bus.

als dan bleek dat ik de taal niet sprak kwam er vaak een boekje met engelse zinnen te voorschijn.

zo konden we "een gesprekje" voeren.

aangezien de meeste bussen gemaakt zijn op de gemiddelde lengte van een indonesier zat lauri ietwat dubbel gevouwen naast me.

tijdens onze reis kwamen we erachter dat elk eiland/deel van een eiland hun eigen manier van goedkoop vervoer had.

het meest hadden we een soort riksja,koste niet veel en je kwam overal.

dit had je door heel indonesie in verschillende uitvoeringen.

met motor en zonder motor...
wat we vaak wel sneu vonden.
2 grote backpacks en 2 rugzakken en wij in een bakje en die man maar trappen..

de zijspan variant vonden we t leukst.
onze tassen half buiten boord maar alles beter dan in een hete bus..
al knapte we van de uitlaatgassen op straat ook niet op..

de bankjes/stoeltjes waar we in moesten waren wederom gemaakt op de lengtes en breedte van de locale mini indonees.
zo zat ik vaak half op lauri's schoot die dan weer een halve nekhernia had omdat er zo een gezellig dakje op zat tegen zon en regen.
en ik op dan na 10 min me voet niet meer voelde omdat er een backpack op me voet lag en 2 tassen.

ach we noemde dit soort ritjes:
GEZELLIG KNUS.
altijd weer lachen als we dachten dat t niet paste en de chauf zn centjes niet aan ze neus voorbij wou laten gaan.
volgens hun was het dan ook altijd: OK NO PROBLEM.

leuk was ook dat ik de pillen tegen reisziekte netjes thuis had laten liggen...
dus daar ook wat medicijnen gevonden..
niet dat t hielp want heb vooral met de auto ritten mezelf flink beroerd gevoeld.
wilde de ene chauf wel stoppen kreeg ik van een ander allen maar een klein zwart plastic zakje...( EN NEEJ DIE WAS NIET VOOR T AFVAL VAN LAURI ZN SNOEPJES)

fijn ook dat toen ik weer is met me neus uit t raam hing lauri naast me een zoete maiskolf aan t eten was hihi.
kan er nu wel om lachen.had m toen t liefst uit t raam gegooit.(die maiskolf)

hutje mutje in een auto die de haarspeltbochten nam alsof die aan t driften was is geen pretjes.
heb dan ook met enige regelmaat geroepen dat ik nooit meer in een auto stap.

gelukkig maakte alle mooie scooter ritten alles weer goed.

aan t drukke chaotische verkeer waren we snel gewend.
t oversteken van een straat ging ook steeds sneller.
we hadden zelfs ons record van binnen 5 minuten een 6 baans weg oversteken !!!!

t is niet zoals hier dat je op de zebra bij groen kan lopen.
als er al een zebra is.(alleen in de stad).
als je dat doet weet je zeker dat je t niet gaat halen.
rood licht betekent gwoon door rijden desgewenst nog harder en pas als je voorganger ook stopt stoppen.

oversteken doe je baan voor baan zich zagend tussen t verkeer door.
is wel eng in t begin maar t went.
bij twijfel loop je gwoon achter een local aan.
die zijn meer ervaren haha.

ik zal nooit meer zeggen dat t in nederland DRUK op de weg is.. :D

lief joyce